OVER PASEN EN HET UITZICHT VAN JEZUS CHRISTUS
OVER DE NIET-KLOPPENDHEID VAN DEZE WERELD
OVER OUDE (AFGEKEURDE) WIJN IN NIEUWE ZAKKEN
Zaterdag bracht mijn hond mij naar de stad. Hij wilde weer eens niet zijn tuigje om en omdat ik dat zo goed kan begrijpen, liet ik hem maar los naar buiten gaan. Hij besloot dat hij met mij naar de stad wilde.
Wie kun je nog vertrouwen?
In de stad kwamen we langs een kraampje van Jezus Christus. Een lieve mevrouw was rozen aan het uitdelen. Ze zei erbij dat dat was ‘omdat het morgen pasen is’. Aan de rozen hing een briefje met ‘Wie kun je nog vertrouwen?’
Mij bood ze geen roos aan. Ik denk dat ik wel weet waarom. Ik had mijn ‘zeurgezicht’ op. Ze zag waarschijnlijk aan mijn hoofd dat ik zou gaan zeuren als ze mij zo’n roos zou aanbieden.
(Dat heb je soms hè, dat je al aan iemands hoofd kunt zien van ‘jij gaat zeuren over iets’.)
Ik wilde ook geen roos met een briefje eraan wie ik nog kan vertrouwen. Ik weet zeker dat wie ik kan vertrouwen niet God of Jezus Christus is in de vorm zoals deze lieve mevrouw zich dat vermoedelijk voorstelde.
Een paasstol voor 17 euro
We waren alweer op weg naar huis, toen we langs de biologische bakker liepen. Ik had zin om iets lekkers te kopen. Bij binnenkomst zag ik allemaal paasspullen liggen. Een paasstol bij de biologische bakker kostte 17 euro. Dat is 4 keer zo veel als bij een gewone bakker.
Uit ervaring weet ik dat het heel lekker brood is wat hier verkocht wordt. Dat wel.
Toch had ik in enen totaal geen zin meer om hier iets lekkers te kopen en ook niet ergens anders. En al helemaal niets dat ook maar iets met pasen te maken heeft. In enen had ik genoeg van pasen en dat soort dingen.
Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt
De genoemde bakkerij krijgt subsidie om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt van werk te voorzien. Ik heb daar eens een heel zielig verhaal over gehoord. Over hoe ingewikkeld het was voor die eigenaar om met alle regeltjes van subsidie om te gaan. En dat dat ieder jaar opnieuw moet worden aangevraagd.
Mijn zoon heeft een ‘tussenjaar’ bij deze bakkerij gewerkt. Hij vond het leuk en hij had er fijne collega’s. Als mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt iets niet aankonden, moesten hij en zijn collega’s dat oplossen. Mijn zoon raakte er wel eens van gestresst. Hij was/is ook nog maar jong. Hij verdiende niet meer dan het minimumloon. Er was geen extra personeel dat mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt speciaal begeleidde.
De niet-kloppendheid van deze wereld
Ik heb dat zielige verhaal over subsidie gehoord tijdens een dag in Amsterdam waar een heleboel belangrijke mannen spraken over hoe niet-kloppend deze wereld en dus ook de overheid is. Vele van deze mannen wisten ook te vertellen dat zij wél wisten wat kloppend is. Bijvoorbeeld iemand over de florijn als nieuw betaalmiddel in plaats van de euro. En dus ook de eigenaar van de biologische bakkerij die mensen in dienst neemt die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Dat was ook heel kloppend, maar ja die subsidieregeling… heel erg niet kloppend.
In de zaal zaten een heleboel moeders met kinderen die een afstand tot de arbeidsmarkt hadden. Zij waren de eigenaar van deze bakkerij ontzettend dankbaar. Allemaal vonden ze de overheid en subsidies heel erg stom. De bakkerij-eigenaar kreeg alle lof. Niet de inwoners van Zutphen die 4 euro voor een gewoon biologisch brood betalen (en 17 voor een paasstol). Ook niet de jonge werknemers die géén afstand tot de arbeidsmarkt hebben en die ervoor zorgen dat de bakkerij blijft functioneren als een ander het even niet aankan vanwege een probleem dat zorgt voor een afstand tot de arbeidsmarkt.
Daar moest ik even allemaal aan denken bij het zien van die paasstol van 17 euro gecombineerd met die roos met de vraag ‘wie kun je nog vertrouwen?’
Thuis ging ik mijn huis poetsen. Ik had plotseling heel veel zin om alles eens grondig schoon te maken. Tijdens het poetsen kwam er een gedichtje in mij op.
Omdat Christus stierf aan het kruis,
Paasgedicht door Tamar Verkaik
Poetste ik vandaag mijn huis.
Het uitzicht van Jezus Christus
Is het niet vreemd dat er zo enorm dramatisch gedaan wordt over het lijden van Jezus Christus, terwijl er vrouwen in bepaalde landen dood gestenigd worden als ze verkracht zijn door een andere man dan de man die ze in zijn bezit heeft?
Christus wist dat hij weer terug naar zijn vader in de hemel zou gaan en dat het leven na zijn dood niet eindigde. Hij mocht weer naar de hemel (waar het heel mooi moet zijn.) Hij had een heel ander uitzicht dan dat jongetje dat onlangs in een put viel en daar niet levend uitgehaald kon worden.
Wat ik wil zeggen is…
Het lijden van Jezus is niet erger dan het lijden op deze wereld van veel mensen. Er is geen oplossing binnen het huidige geloofsdenkraam voor de niet-kloppendheid in deze wereld. Door alles wat ‘goed’ lijkt, loopt iets dat minder oké is. De intentie kan goed zijn, maar de uitwerking lijkt altijd in meer of minder mate verstoord. De werkelijke betekenis van Jezus Christus moet iets anders zijn dan hoe het nu door de meeste mensen wordt uitgelegd. En geld, economie en commercie is iets waar ik niets van begrijp (en ook weer een beetje wel), maar waar ik in meebeweeg.
Een paasstol (van Albert Heijn) kwam er toch in huis. Paasstollen worden in dit huis heel erg lekker gevonden. Vooral met veel poedersuiker. Hartstikke slecht voor je: witte suiker, maar blij dat iedereen was!
P.s. Ik heb me te veel begeven in groepen die de mistoestanden weten aan te wijzen en het niet in zichzelf (lijken te) kunnen zien. Dat is ook verschrikkelijk moeilijk (voor iedereen). Ik heb me ook te veel bewogen in groepen die niets meer met ‘licht en liefde’ te maken wilden hebben (afgekeurd en bestempeld als ‘verstoord’), maar onder de noemer ‘vrede en respect’ goedbedoeld en ‘heel bewust’ precies doen wat ze afkeuren van een ander of van het spirituele ‘licht- en liefdesveld’. Ik neem niemand iets kwalijk.
Wie zijn mond opentrekt in deze wereld, spreekt zichzelf al tegen na de eerste ademteug. Wie zijn pen op papier zet of zijn hand naar het toetsenbord beweegt ook. Bijna altijd! Het is tijd voor de verhalen die niemand (meer) vertelt, maar hoe breng je ze onder woorden zodat ze begrepen worden? Wie het weet, mag het zingen.