Ik hou van ‘heling’ en niet van ‘kapotmaking’
Afgelopen week vond ik bij het hond uitlaten een nog helemaal nieuw en duur fietsstoeltje aan de rand van de IJssel. Ik weet inmiddels dat als er iets moois ligt in de uiterwaarden, dat dat waarschijnlijk gestolen is en dat het dan vroeg of laat wordt gesloopt.
Ik onderbrak mijn uitlaatronde om het stoeltje naar huis te brengen. Ik hou er niet van als dingen kapot gemaakt worden. Ik plaatste daarom een oproep op diverse plaatselijke fora en groepsgebeurens.
De eigenaar meldde zich niet. Wel kreeg ik ontzettend veel reacties, tips, adviezen en anekdotes. Bijvoorbeeld dat ik het naar de politie of nee, juist naar de gemeente moest brengen. En dat het ‘heling’ was als je iets mee naar huis neemt dat waarschijnlijk gestolen is. (Ik hou heel veel van ‘heling’ en totaal niet van ‘kapotmaking’.)
Hoewel ik er allemaal niet op heb gereageerd, raakte mijn dag er nogal van in de war. Ik had immers niet de ronde met mijn hond gelopen die ik van plan was. Ook zit ik nog met een fietsstoeltje in mijn woonkamer dat van niemand is.
Had ik dit nou wel of niet moeten doen?
Ik en ‘de adviezen die ik krijg’
Vandaag heb ik een afspraak met een fotograaf die foto’s komt maken van mij voor de websites die ik aan het maken ben.
Iemand begon mij adviezen te geven over wat ik het beste kon doen (en welke kleren ik aan moest doen). Ik wilde dit zelf liever een beetje laten ontstaan en had ook wel vage ideeën.
Adviezen leiden mij af, maar ze kunnen ook nuttig zijn. Soms denk ik ergens niet aan dat wel handig zou kunnen zijn.
Moet ik nou wel naar adviezen luisteren of niet?
Mijn ei en mijn ‘zoutsappigheid’
Gisteren plaatste ik ergens een artikel over iets dat mij aan het hart gaat. Het voelde goed toen ik het schreef (‘positief’, ‘waar’ en ‘verbonden’). Ik kon mijn ei kwijt, eindelijk! Maar zachtgekookt was het ei niet. Het was geen zoetsappig artikel.
Enige tijd na het plaatsen was ik er ook nog tevreden over. Weer later sprak ik iemand die het gelezen had en die zei dat mensen dit en dat wel anders konden uitleggen dan ik waarschijnlijk bedoelde. Twijfel! Hoe goed ik ook probeer uit te leggen wat ik bedoel, het blijven stomme letters op een rij, waarvan de betekenis multiple interpretabel is.
Moet ik mij nou wel of niet (via een artikel) uitspreken over wat mij aan het hart gaat?
Mijn enthousiasme en of dat er mag zijn
Ik stuurde gisteren iemand een enthousiaste mail. Zo voelde ik mijzelf: in verbinding en stromend. Later las ik hem terug en vond ik de mail wel héél enthousiast en misschien wel overdonderend voor iemand die zich misschien niet zo voelt.
Moet ik nou wel of geen mails sturen als ik mij enthousiast voel?
Alleen of Samen?
Ik ben heel graag alleen, maar ik heb ook mooie ervaringen met mensen in groepen. Ik heb daarnaast bizar slechte ervaringen binnen groepen.
In mijn eentje krijg ik vaak makkelijker dingen voor elkaar, lijk ik minder energie kwijt te zijn. Voel ik mijzelf beter. Maar samen kun je ook veel voor elkaar krijgen en op ideeën of iets anders komen die/dat je zelf niet bedacht.
Zal ik nou alleen blijven of zal ik mij toch onder de (groeps)mensen bewegen?
5 dimensionaal?
Bovenstaand schilderij is van Ina Zweverink. Zij is kunstenaar en maakt ‘open ruimtes’ in 2d. We hebben elkaar leren kennen bij het uitlaten van onze honden in de open ruimte van de uiterwaarden.
Ik ben ook bezig met een open ruimte, maar op een heel andere manier: in 3d. Ik heb al een aantal van haar werken in het echt gezien en ik vind ze fantastisch.
Binnenkort komt ze kijken naar mijn open ruimte die al bijna af is. 2d + 3d = 5d. Samen zijn we 5-dimensionaal. Dus ik hoop dat we samen nog dingen gaan doen. (Ik heb al een idee.)
Ik vind dit een fijne ruimte omdat ik er ruimschoots mijn ei kwijt kan. Ik ben er gekomen terwijl ik niet meer precies weet…
Heb ik de linker-, de rechter- of helemaal geen deur genomen?