Een tijdje geleden leek het plotseling weer heel erg hot om een koude douche te nemen, in een ijsbad te gaan zitten of om een duik te nemen in natuurwater (ongeacht het jaargetijde). Ik deed het zelf ook. En iedereen in mijn omgeving leek het er plotseling over te hebben zonder dat ik er zelf over begon.
Het is alweer jaren geleden dat ‘The Ice Man’ deze koude oplossing voor allerlei problemen introduceerde. Ik meen mij te herinneren dat Wim Hof (the ice man) hiermee begon nadat hij een diagnose van een ernstige ziekte had gekregen.
Sommige mensen gaan dan extreme dingen doen en dat kan ik me best voorstellen. Je komt dan in confrontatie met je eindigheid op deze aarde en dan komt de nadruk op andere dingen te liggen dan wanneer dit niet zo is. Je komt dan in een staat van ‘wat maakt het allemaal nog uit?’
Wat maakt het allemaal nog uit?
Zelf ken ik dat ook een beetje. Ik zeg ‘een beetje’ omdat dat na verloop van tijd ook wel weer wegebt. Diverse mensen in mijn leven zijn op jonge leeftijd overleden. Zelf maakte ik iets mee dat mij ook duidelijk maakte dat mijn leven hier eindig is.
Je denkt dan vlak daarna: je moet NU leven, het gaat om NU, niet wachten en niet met onzin bezig zijn! Dat zeiden de mensen die jong zijn overleden ook vlak voor zij overleden. Je neemt dat mee en na een tijdje kom je toch weer een beetje meer in de dagelijkse beslommeringen. Je kunt niet de hele tijd op een randje leven of van extreem hoogtepunt naar extreem hoogtepunt gaan.
Maar de koude douche…
Die koude douche nam iedereen om mij heen plotseling weer. Iemand vertelde me dat ze onder een douche kon staan en dan niks meer voelen: geen kou. Ik kwam ook op een site waar werd uitgelegd hoe je het best een koude douche kon nemen en hoe lang dat moest.
Kou voelen of omarmen
Volgens mij moet je juist wél kou voelen als je een koude douche neemt. En volgens mij is er geen ‘beste manier’ om een koude douche te nemen. Mijn partner zegt dat je ‘de kou moet omarmen’, maar hij houdt heel veel van knuffelen, en dat geldt misschien niet voor iedereen.
Volgens mij denkt hij dat als je alles maar omarmt, dat het dan wel goed komt. Het zou best waar kunnen zijn. Het is vasthouden en loslaten tegelijkertijd, eigenlijk.
Zelf doe ik het zo:
Ik neem een warme douche en daarna haal ik de douchekop eraf. Ik zet de kraan op koud en laat het koude water van onder tot boven over mijn lichaam stromen. Ik hou niet bij hoe lang ik dat doe en ik ga ook niet mijn best doen de kou juist wel of juist niet te voelen. Ik blijf gewoon ademhalen in een ‘het-is-zoals-het-is-ademhaling’, soms roep ik heel hard hoe koud het is (zodat iedereen weet dat ik op dat moment een koude douche neem).
Ik doe het elke dag. De discipline die je hier misschien voor denkt nodig te hebben, heb ik creatief met mezelf opgelost. Ik ben begonnen met koud afdouchen in een tijd waarin ik dagelijks meerdere koude douches van mensen ontving. Ik heb mezelf wijsgemaakt dat ik minder koude douches krijg (of geen een) als ik mijzelf alvast een koude douche geef.
Het is een prettige gedachte dat als je alvast in de morgen een koude douche neemt, dat je er dan voor de rest van de dag vanaf bent. Mocht het later toch gebeuren dan ben je al lang vergeten dat je die dag al een koude douche hebt gehad.
Het is nog geen een keer gebeurd dat ik later op de dag een menselijke koude douche kreeg en dacht: hee, hee, dat kan niet: ik heb er al een gehad!
Je kunt er trouwens ook bij niemand een klacht over indienen.
Toch heb ik de indruk dat ik minder koude douches krijg van mensen sinds ik mijzelf elke dag een koude douche geef. Misschien speelt het ook een rol dat ik ook wel het een en ander heb afgesloten met mensen die in mijn leven fanatiek waren in het geven van koude douches. Misschien gaven die koude douches van water daar wel een impuls toe. (Je komt hier niet achter!)
Zwemmen in natuurwater
Ik zwem ook vaak in natuurwater. Nou ja, in de IJssel. Het is nauwelijks zwemmen te noemen. Ik kleed me uit, spring in het water tot kopje onder, zwem naar de kant, droog me af en kleed me weer aan.
Het is fijn, maar vraagt toch weer discipline. Ik kwam op dit idee omdat ik een fysiek probleem heb waarbij ik de hele tijd beelden krijg dat ik in de aarde moet zijn met mijn lichaam. Dat ben je eigenlijk als je in natuurwater bent.
Hierboven zie je mijn aarde-zwembad. Ik wacht nog even op een nieuwe discipline-impuls, want de klad zit er weer in doordat de IJssel onlangs weer heel hoog stond en ik dan niet bij mijn zwembad kan komen. De routine is er dan uit.